Overleven

Het gaat niet meer.

Ik ren niet meer.

Ik loop niet meer.

Nee, mijn voeten sleep ik voorwaarts.

Langzaam en zonder doel.

Ik voel me als een bijna vlakke lijn.

Geen ups en amper te merken downs,

terwijl het er zo veel zijn.

Ik wil schreeuwen.

Ik wil huilen.

Ik wil mijn binnenste laten zien.

Ik zit gevangen.

Voel me eenzaam.

Alsof niemand me hoort.

Alleengelaten en niet gezien.

Doorgaan,

als toverwoord.

Overleven,

uur na uur.

Energie vergeven.

Geen brandend,

Geen smeulend 

Maar gedoofd vuur.

Doorgaan steeds maar verder

Uur na uur

Dag na dag

Steeds maar weer.

Tot ik ooit.

Een keer.

Zeg.

Ik kan niet meer.